ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:

ΑΧ, ΑΝΝΟΥΛΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ

ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ

ΤΟ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ 2009

Το έτος 2009 συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ίδρυση της χορωδίας. Ήταν η χρονιά 1959 όταν ο Αλέξανδρος Αινιάν, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του Δημοτικού Ωδείου Λαμίας, ανάμεσα στα άλλα, ίδρυσε τη Μοκτή Χορωδία. Η χορωδία πολύ γρήγορα έφθασε σε υψηλά ποιοτικά επίπεδα, με αποτέλεσμα να κερδίσει την επόμενη χρονιά 2ο βραβείο στον περίφημο διαγωνισμό του Αρέτσο της Ιταλίας.
Στα πλαίσια αυτά η χορωδία σχεδιάζει μια σειρά διάφορων εκδηλώσεων, όπως:

α. Συναυλία Θρησκευτικής Μουσικής, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος. Η εκδήλωση θα γίνει στις 23 Μαρτίου στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας και σ' αυτή θα συμμετάσχει και η Βυζαντινή Χορωδία Ιεροψαλτών της Μητροπόλεως.
β. Κεντρική θέση στις εκδηλώσεις θα έχει το 10ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Λαμίας, που θα διεξαχθεί στις 30 Μαϊου με συμμετοχή της Χορωδίας Άνδρου.
γ. Συναυλία έντεχνης λαικής μουσικής με τη συνοδεία ορχήστρας, που θα γίνει το φθινόπωρο σε ημερομηνία που θα καθοριστεί προσεχώς.
δ. Έκδοση αναμνηστικού λευκώματος για τα 50χρονα της χορωδίας.
ε. Έκδοση CD με κομμάτια από τη χορωδία απ' όλο αυτό το διάστημα της πορείας της.
στ.Έκθεση υλικού (φωτογραφίες, δημοσιεύματα, αναμνηστικά, στολές κ.λ.π.) στην Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας.

Παράλληλα θα τιμηθούν και παλαιά μέλη της χορωδίας (ενεργά ή μη) για την πολύχρονη προσφορά τους στη μουσική ζωή της πόλης.

Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" ΤΩΝ ΕΛΥΤΗ-ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΛΑΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ Ζ. ΚΟΝΤΕΛΙΕΡΗ ΚΑΙ Χ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ.


ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΛΑΜΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΑΒΡΟΥΖΟΣ, ΕΝΩ ΑΠΗΓΓΕΙΛΕ ΚΑΙ O Κ.ΚΑΚΟΥΡΗΣ.
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΑΥΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΔΙΗΥΘΥΝΕ Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΗΛΙΑΣ ΕΡΖΕΝΗΣ. Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΟΘΗΚΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ 18ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ, ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ.
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ,ΑΦΟΥ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ, ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΛΥΣΕ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΩΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ.


http://lamianews.blogspot.com/2008/10/blog-post_3194.html

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ (27-11-08)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΟ ΑΡΕΤΣΟ

(ΑΥΓ-1960)

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΡΕΖΑΝ – εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 6-12-1961
ΜΕ 33 ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ….
ΤΣΟΠΑΝΟΠΟΥΛΑ ΜΕ ΤΑΛΕΝΤΟ ΜΕΛΗ ΧΟΡΩΔΙΑΣ

Το κτήριο είναι χαρακτηριστικό δίπατο σπίτι της ελληνικής επαρχίας: δωμάτια αραδιασμένα το ένα πίσω από το άλλο χωρίς να επικοινωνούν μεταξύ τους, με πόρτα προς την αυλή, στο ισόγειο και προς το χαγιάτι επάνω. Εδώ στεγάζεται το Ωδείο Λαμίας, ένας ναός της ελληνικής μουσικής. Εδώ ζουν και εργάζονται τσοπανόπουλα και παιδιά της πόλεως – τριαντατρία τον αριθμό- που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είτε δεν ξέρουν παρά τα στοιχειώδη γράμματα που έμαθαν στο μονοτάξιο ορεινό σχολειό, είτε τους έδωσε, η αστική τους οικογένεια, τις βάσεις μιας πλατύτερης παιδείας, οι οικότροφοι του Ωδείου της Ρούμελης, είναι όλοι χωρίς εξαίρεση ένα μουσικό ταλέντο, ένας αυριανός Μητρόπουλος ή η Κάλλας 1985 της Ελλάδος.
Η προσπάθεια είναι μεγάλη και το έργο άγιο. Εδώ και δύο χρόνια, ο φιλότεχνος Δήμαρχος Λαμίας κάλεσε από την Αθήνα τον μουσικό Α.Αινιάν και του ανέθεσε την δημιουργία και την εκπαίδευση της Παιδικής Χορωδίας της πόλης. Ο δάσκαλος άρχισε τότε μια διπλή προσπάθεια. Την διδασκαλία παιδιών που τραγουδούσαν ωραία. Την ανεύρεση στα βουνά της Φθιώτιδος παιδιών που το ταλέντο τους και το τέμπρο της φωνής τους μόνο οι ρεματιές και τα φαράγγια είχαν ακούσει ως τότε. Έτσι συγκεντρώθηκαν στο Ωδείο της Λαμίας και ο 12χρονος Μήτσος από τη Λευκάδα της Σπερχειάδος και η Ντιντί Ανδρεάδη, μι κοπελίτσα με προσεγμένη αλογοουρά, που οι γονείς της- αστοί με ευρύ πνεύμα- θέλουν να σπουδάσει μουσική, όχι σαν συμπλήρωμα μιας καλής ανατροφής, αλλά γιατί πιστεύουν ότι το παιδί τους έχει τις δυνατότητες και πρέπει να δοθεί ολοκληρωτικά στην τέχνη.
Τα τριαντατρία οικότροφα παιδιά του Ωδείου Λαμίας αποτελούν κιόλας ένα άρτιο μουσικό συγκρότημα. Το ακούσαμε στα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου. Εξετέλεσαν τρία τραγούδια (του Σούμπερτ, του Αινιάν και ένα δημοτικό) με δεξιοτεχνία χορωδίας μεγάλης κλάσεως. Πέρυσι πήραν το δεύτερο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό παιδικής χορωδίας που έγινε στην Ιταλία.
Το πρόγραμμα της σχολής όπου σπουδάζουν βρίσκεται σε ένα από τα τραγούδια με το οποίο έκαναν την εμφάνισή τους, που λέει «χορωδία θα πει πειθαρχία…μια φωνή….μια μουσική…αρμονία…».
Τα παιδιά αυτά δουλεύουν σκληρά, από τις 8 το πρωί ως τις 10 το βράδυ, σε ένα μεγάλο ασβεστωμένο δωμάτιο, που το στολίζουν μόνον ο σανιδένιος πάγκος, μια σόμπα, ένα πιάνο και ένας πίνακας όπου η κιμωλία δεν γράφει γράμματα αλλά νότες.
«Εγώ, λέει με την έντονη ρουμελιώτικη προφορά του ο Βασίλης Τρίγκας, πήγαινα στα γίδια, ώσπου ήρθε και με βρήκε ο κυρ δάσκαλος και μ’ έφερε εδώ». Τα τζάμια του δωματίου έτριξαν όταν τραγούδησε αργότερα, με νοσταλγία για τις βουνοκορφές όπου τριγύριζε με το κοπάδι του:
Ιτιά ,ιτιά μέσα στο ρέμα, δεν είναι ψέμα, ιτιά, ιτιά δεν σε ξεχνώ.
Ο Βασίλης και οι φίλοι του δεν ήξεραν γράμματα σαν ήλθαν στο Ωδείο. Για γενικότερη μόρφωση ούτε κουβέντα. Τα τσακίσματα που κάνει η φωνή τους βασίζονται σε τρεις, το πολύ νότες. Θα μάθουν πρώτα το ντο- ρε- μι αντί του άλφα- βήτα. Μετά την έννοιαν της μουσικής, γενικότερες γνώσεις, μια ξένη γλώσσα και τότε, όταν η μουσική θα αποτελεί γι’ αυτά γνώση και όχι μόνο ένστικτο, ένα μουσικό όργανο.
«Ο κλαρινετίστας», λέει ο Α. Αινιάν, «που θα βγει από εδώ θα είναι πνευματικά άρτιος. Έτσι δεν θα τον φάει το καμπαρέ, αλλά θα υπηρετήσει την τέχνη».
Ο καλλιτεχνικός δημιουργός του Ωδείου ετοιμάζει μετά από την Παιδική Χορωδία με το ίδιο έμψυχο υλικό που διαθέτει η σχολή του μια παιδική ορχήστρα εγχόρδων. «Να είσθε βέβαιοι», λέει αποφασιστικά, «ότι σε τέσσερα χρόνια, αυτή η ορχήστρα θα πάει, θα παίξει και θα χειροκροτηθεί στην Βιέννη».
Την υπόσχεσή του εγγυάται η αδρή φυσιογνωμία των μικρών εργατών της τέχνης, τα «παιδιά θαύματα», που έχουν γεννηθεί σε ελληνικά χώματα, που έχουν εναποθέσει, με εμπιστοσύνη, στα χέρια του τα καλλιτεχνικά χαρίσματα που τους δώρισε η φύση.

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ ΩΣ ΤΟ 1950

Ο ΛΑΜΙΩΤΗΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Δ. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πρώτες πληροφορίες
Σύμφωνα με τα ελάχιστα στοιχεία που υπάρχουν στο Μητρώο Αρρένων του Ληξιαρχείου Λαμίας, ο Α.Ζ. γεννήθηκε στη Λαμία το 1851 και ήταν ρολογάς στο επάγγελμα. Κάποια συμβόλαια που σώζονται μαρτυρούν ότι δίδασκε έγχορδα σε φιλόμουσους Λαμιώτες και διέθετε και πιάνο το οποίο είχε νοικιάσει στη γαλλίδα σύζυγο ενός μηχανικού των έργων κατασκευής του σιδηροδρόμου, στα χρόνια της δεκαετίας 1890.
Ο Α.Ζ. ανέλαβε πρώτος αρχιμουσικός του Μουσικού Συλλόγου Λαμίας από την ίδρυσή του το 1895, αλλά άγνωστο μέχρι πότε. Πάντως όχι αργότερα από τις αρχές του 1899, οπότε αναλαμβάνει μαέστρος ο Ιταλός Ουμπέρτο Πέργκολα.
Η ανάληψη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του συλλόγου, δεν υπήρξε η πρώτη συμμετοχή, του Α.Ζ., στα μουσικά δρώμενα της Λαμίας. Ας διαβάσουμε το παρακάτω δημοσίευμα:

Εν τω Ναώ της Ευαγγελιστρίας ψαλήσεται, την επέραν της Μεγάλης Παρασκευής, ο Επιτάφιος Θρήνος, υφ’ ομίλου φιλομούσων, προεξάρχοντος του, τιμώντος την Φθίαν, μουσουργού μας Α.Ζαχαροπούλου, εν κατανυκτική μεγαλοπρεπεία, όπου θέλει συρρεύσει ό,τι μέγα, υψηλόν και εκλεκτόν περιλαμβάνει η ημετέρα κοινωνία. Βέβαιοι όντες εκ των δεδοκιμασμένων φωνών των ερασιτεχνών τούτων, των άλλως τε υπό υψηλών προς τα ιερά καθήκοντα εμφορουμένων αισθημάτων, περί της επιτυχίας του εν χορώ θρήνου, σπεύδομεν να ευχαριστήσωμεν αυτούς, διότι ηθέλησαν να δώσωσι ποιάν τινά ζωήν εις τας μονοτόνους, μάλλον ειπείν, ανεπαισθήτως διαρρεούσας, ημέρας των Παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Δύο σημαντικές πληροφορίες αντλούμε από το δημοσίευμα αυτό:

Η μία, μας γνωστοποιεί την ύπαρξη χορωδίας, που με επικεφαλής τον Α.Ζ. θα έψαλε τον Επιτάφιο Θρήνο και η οποία ήταν γνωστή και αποδεκτή από παλιότερες εμφανίσεις της είτε με κοσμικές είτε με εκκλησιαστικές συνθέσεις.
Την άλλη σημαντική πληροφορία του κειμένου αυτού μας τη δίνει η λέξη «μουσουργός», που σημαίνει ότι ο Α.Ζ. είχε ασχοληθεί και με τη σύνθεση. Πράγματι, ο Α.Ζ. ήταν ένας από τους πιο γνωστούς μουσικούς της εποχής του. Εκτός από τη Φιλαρμονική Λαμίας είχε δουλέψει, ως αρχιμουσικός, και στις Φιλαρμονικές του Μεσολογγίου και Τρικάλων[1]. Στα Τρίκαλα, μάλιστα, εργάστηκε για πολλά χρόνια, από το 1904 έως το 1914 τουλάχιστο, με εξαίρεση τη διετία 1906-1908 κατά τη οποία επέστρεψε και ανέλαβε μαέστρος στη Λαμία.

Ως συνθέτης είχε συνθέσει πολλά έργα, ορισμένα από τα οποία είχαν σημειώσει επανειλημμένες εκδόσεις από διάφορους εκδοτικούς οίκους και αναδείχθηκαν σε σουξέ της εποχής. Συνέθεσε: μουσική για θεατρικές παραστάσεις, τραγούδια, χορούς, ύμνους κι εμβατήρια. Τα τραγούδια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τις καντάδες και τα «δημοτικά». Για τα δεύτερα δεν ξέρουμε αν ήταν δικές του συνθέσεις ή αποτέλεσαν καταγραφή δημοτικών τραγουδιών που ήταν σε χρήση την εποχή εκείνη.

Δείτε εδώ τραγούδια του Αθ.Ζαχαρόπουλου:

http://palia.kithara.gr/index.php?cmd=ci&cre=faxarpqpulps+ahanasips

Τα χρόνια γύρω στο 1900 είναι σημαντικά για την πολιτιστική ιστορία της Λαμίας αφού τότε εκδηλώνονται προσπάθειες για δημιουργία ερασιτεχνικών θεατρικών σκηνών, μουσικών συνόλων, αθλητικών συλλόγων, κτηρίου θεάτρου και γηπέδου. Οι περισσότερες από αυτές ευοδώθηκαν και κράτησαν πολλές δεκαετίες. Η μόνη προσπάθεια που απέτυχε ήταν αυτής της ανέγερσης θεάτρου, που ξεκίνησε μεν αλλά δεν ολοκληρώθηκε παρά μόνο το 1961.
Από την έντονη αυτή πολιτιστική δραστηριότητα ξεπήδησαν καλλιτέχνες που διέπρεψαν αργότερα όπως ο Χρήστος Ευθυμίου στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ο Κώστας Τρωγαδής στο ελληνικό λυρικό θέατρο και ο Ντίνος Εγκολφόπουλος, με διεθνή θριαμβευτική καριέρα, κυρίως στα λυρικά θέατρα της Ιταλίας, πλάι στα μεγαλύτερα ονόματα της οπερατικής τέχνης και στην ίδια τη Μαρία Κάλλας.

Η χορωδιακή μουσική αναπτύσσεται κι αυτή μέσα από το Μουσικό Σύλλογο και την Παλλαμιακή Ένωση Φιλομούσων, αλλά και αυτόνομα, ιδιαίτερα στα χρόνια του Μεσοπολέμου, όπου ένα βασικό σχήμα ανδρών, με καταπληκτικές φωνές ξεκινά και συνεχίζει, διαρκώς ανανεούμενο, την πορεία του μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’50. Παράλληλα με αυτή τη βασική ομάδα χορωδών υπάρχουν κι άλλες ομάδες που ασχολούνται με το χορωδιακό τραγούδι, λιγότερο οργανωμένα όμως, αφού τότε αυτό κυριαρχούσε με τη μορφή της καντάδας. Καντάδες ακούγονται παντού κι από όλους, στις ταβέρνες και τα εξοχικά κέντρα, στις ολάνθιστες αυλές και τα καταπράσινα σοκάκια αλλά και στις οργανωμένες συναυλίες.

Οι εποχές όμως είναι δύσκολες αφού μεσολαβούν σημαντικά εθνικά και παγκόσμια γεγονότα όπως οι Βαλκανικοί πόλεμοι, Α’ Παγκόσμιος, Διχασμός, Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, οικονομικό κραχ, δικτατορίες, πολιτειακές αλλαγές, Β΄ Παγκόσμιος, εμφύλιος, ξένες παρεμβάσεις κ.λ.π. Έτσι αυτές οι προσπάθειες συχνά διακόπτονταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και άρχιζαν πάλι, σχεδόν από το μηδέν, μετρώντας, εν τω μεταξύ, τις απώλειες των συντρόφων….Το δέσιμο των χορωδών και το πάθος για τη χορωδιακή μουσική ήταν τέτοιο που στην ταραγμένη δεκαετία του 1910 μια ομάδα χορωδών, που δεν είχε στρατευθεί, ζητά εθελοντική κατάταξη σε συγκεκριμένη μονάδα, όπου υπηρετούσαν ήδη οι υπόλοιποι τροβαδούροι, μόνο και μόνο για να είναι μαζί…. Ένα από τα ονόματα που πέρασαν τότε από τη διεύθυνση της χορωδία ήταν κι ο συνθέτης Γιάγκος Καρατζάς, που είχε βρεθεί στη Λαμία, μάλλον, ως καθηγητής του Διδασκαλείου της πόλης.

[1] Είναι πολύ πιθανό να εργάστηκε και σε άλλες φιλαρμονικές.

ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

Η ΦΕΤΙΝΗ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ. ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΠΑΡΕΥΡΕΘΗΚΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΦΙΛΟΙ. ΠΑΡΕΥΡΕΘΗΚΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΑΜΙΕΩΝ κ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΡΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ κ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΓΙΑΣ.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ Γ. ΚΟΤΡΩΝΙΑΣ ΑΦΟΥ ΕΥΧΗΘΗΚΕ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΧΟΡΩΔΙΑΚΟ ΓΛΕΝΤΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΧΟΡΟ. ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΠΕΤΕΛΕΣΑΝ ΟΙ: ΗΛΙΑΣ ΕΡΖΕΝΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΕΜΕΝΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΓΑΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΚΚΟΡΝΤΕΟΝ ΤΟΥ.

ΚΑΛΗ ΧΟΡΩΔΙΑΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!