Ποιά είναι τούτη
που κατεβαίνει
ασπροεντυμένη
απ' το βουνό;
Τώρα 'που τούτη
η κόρη φαίνεται,
το χόρτο γένεται
άνθι απαλό.
Κ' ευθύς ανοίγει
τα ωραία του κάλλη
και το κεφάλι
συχνοκουνεί.
Κ' ερωτεμένο,
να μη το αφήση,
να το πατήση,
παρακαλεί
Κόκκινα κι όμορφα
έχει τα χείλα,
ωσάν τα φύλλα
της ροδαριάς.
Όταν χαράζει
και η αυγούλα
λεπτή βροχούλα
στέρνει δροσιάς,
και των μαλλιώνε της
τ' ωραίο πλήθος
πάνου 'ς το στήθος
λάμπει ξανθό,
έχουν τα μάτια της,
οπού γελούνε,
το χρώμα που 'ναι
στον ουρανό!
Ποιά είναι τούτη
που κατεβαίνει
ασπροεντυμένη
απ' το βουνό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου