Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ, ΕΥΑΝΘΙΑΣ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΒHΣΣYΝΙΑΣ- ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΚΟΥΝΑΔΗ

ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ.

Γεννήθηκε το 1924 στην Κωνσταντινούπολη, μελέτησε πιάνο με τους Δ. Μαρή και Σ. Φαραντάτο στο Ωδείο Αθηνών (δίπλωμα πιάνου, 1952), ενώ μαθήτευσε κοντά στον Γιάννη Α. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο (δίπλωμα σύνθεσης, 1956) από τον οποίο πήρε μαθήματα θεωρητικών και σύνθεσης.

Η αγάπη του για το ρεμπέτικο τραγούδι, φάνηκε από νωρίς καθώς ήταν από τους πρώτους συνθέτες που ενδιαφέρθηκαν για αυτό το είδος μουσικής. Τα πρώτα του μάλιστα έργα (1949 - 1957), ήταν επηρεασμένα τόσο από το είδος του ρεμπέτικου τραγουδιού όσο και από τη μουσική των Μπάρτοκ και Στραβίνσκι.

Το 1958 με υποτροφίες της ελληνικής και της γερμανικής κυβέρνησης, πήγε στη Γερμανία, όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Φράιμπουργκ.

Έγραψε πολλά είδη κλασσικής μουσικής όπως μουσική δωματίου, μουσική για όπερες, αλλά και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο (σε περισσότερες από δέκα ταινίες), καθώς και την μουσική σύνθεση πολλών ελληνικών τραγουδιών των δεκαετιών του 1970 και 1980.


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ IN.GR

ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΑΡΧΟΝΤΙΚΗΣ

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ. ΦΥΣΙΚΑ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ. 

Η ΝΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΤΙΣΜΑ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΚΙ ΕΧΕΙ ΧΤΙΣΤΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΥ ΝΑΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ ΑΠΟ ΠΥΡΚΑΓΙΑ. ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ, ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ, ΑΠΟ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.

ΜΙΣΟΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΕΣ ΒΑΡΚΕΣ (ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ- Γ.ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ)

ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΝΗΣΙ (ΜΑΡΚΟΥ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΥ- ΒΑΣΙΛΗ ΤΕΝΙΔΗ)- ΜΕ ΤΟ Γ.ΖΩΓΡΑΦΟ

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΝΕΟΚΥΜΑΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΕΝΙΔΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΛΑΜΙΩΤΗ ΠΟΙΗΤΗ ΜΑΡΚΟΥ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΥ  (ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΡΑΜΑ) (1872-1939)

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ - ΤΗΣ ΧΡ. ΜΑΣΤΟΡΑ

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα.

ΑΠΟ ΤΗ ΧΤΕΣΙΝΗ ΠΡΟΒΑ

Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΜΕ ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ ΜΕΛΗ

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ